dag 7 ■ de waterval van de goden ©

7   Dinsdag 7 juni 2016 - Van Myvatn naar Sauðárkrókur

Onze overnachting was in een zgn farmhotel of guesthouse in Narfastadir. Het ligt tussen Husavik en Lake Myvatn, 5 km ten zuiden van  het kleine dorpje Laugar, vlakbij de parel van Noord-Oost IJsland, het meer van Myvatn.

We vertrekken vandaag om 08:30 uur en rijden naar 'the waterfall of gods', Goðafoss. Alweer een waterval zul je zeggen, jawel maar deze is wel bijzonder. Ook over deze waterval zijn natuurlijk weer allerlei verhalen en sagen die de ronde doen. Dora maakt het ook nu weer spannend.

Het weer is aan het veranderen. Tot nu toe hebben we mooie, zonnige dagen gehad maar de lucht is nu behoorlijk aan het betrekken. Grijs dus met een dreiging van regen !

De Goðafoss is een van de grotere watervallen van IJsland. Het water van de Skjálfandafljót rivier valt over een breedte van 30 meter 12 meter naar beneden en de Goðafoss wordt door rotsen in een paar stukken verdeeld. Op onderstaande foto is dat goed te zien.
In het jaar 1000 na Christus werd op het Alþing bij Þingvellir besloten om christendom als nationale godsdienst te aanvaarden (althans buitenshuis; binnenskamers mocht men nog de oude goden aanbidden). De bedenker van deze constructie, de wetspreker Þorgeir Þorkelsson, die op weg naar zijn huis bij Ljósavatn langs de Goðafoss kwam, gooide als blijk van zijn bekering zijn heidense afgodsbeelden in deze waterval. Vandaar de naam: Godenwaterval.

 

Dit is de route die we vandaag afleggen. We zitten hier dus aan de noordelijke kant van IJsland. Elke dag gaat een dergelijke routekaart van hand tot hand in de bus, zodat iedereen precies weet hoe we verder rijden en waar er koffie wordt gedronken of om andere redenen (ijsjes zijn ook zeer geliefd) een stop wordt gemaakt. Handig.

Op onderstaande foto zie je de prachtige lupine in volle bloei. Je kunt deze plant veelvuldig zien op IJsland, waar je ook rijdt. Meestal is het violet, maar je ziet ook wel blauwe, gele en roze varianten. De lupine wordt hier gebruikt als voedingsstof voor de bodem. De speciale bacteriën in de wortels zetten de stikstof uit de dampkring om in organische stikstof (stikstofkringloop).

 


  

We koersen aan op het plaatsje Akureyri en gaan onderweg daarnaar toe even een kijkje nemen in de Christmas Garden, kleurrijke peperkoek huisjes met een ongelooflijk groot aantal snuisterijen die met Kerstmis te maken hebben. Uit verhalen van mijn medereizigers begrijp ik dat het vieren van Kerstmis als heel belangrijk wordt ervaren en dat men er al weken tevoren  mee bezig is. Met de herinnering aan de geboorte van Christus heeft het evenwel helemaal niets (meer) te maken; het is vooral een eetfeest waarvan men dagenlang geniet.

Eigenlijk is dit niets voor mij, maar toen ik eenmaal binnen was vond ik het toch wel erg leuk. Ook de zorg waarmee deze mensen al die spulletjes hadden opgesteld en de heerlijke geur die in de huisjes ronddwaalde namen mijn scepsis weg. In een van de rijkversierde toiletten is aangegeven dat als je in deze regio zegt: "I want to play chess with the pope" iedereen begrijpt dat je naar het toilet moet.

 





Hiernaast zie je de karakteristieke houtsnijbeeldjes die door de IJslanders worden gebruikt om in hun kerstboom te hangen.

Het stadje Akureyri, hoofdstad van het noorden met 18.000 inwoners, wordt omgeven door bergen. Het is de tweede stad van IJsland. We hebben hier wat vrije tijd en die besteed ik door naar de Botanische Tuinen te gaan. Een leuke onderbreking in het reisprogramma en ook goed om even te relaxen want aansluitend ben ik gaan lunchen in een Sushi-restaurant, genaamd RUB23. Voor ISK 4.445 (€ 32) onbeperkt eten met een ¼ liter Adobe Chardonnay.
 
Ik wandel terug naar de parkeerplaats van de minibus en maak nog enkele foto's van mooie huizen en kleurrijke gebouwen in deze stad.












Dit is de Lutherse Akureyrarkirkja, op een heuvel gebouwd. Helaas was er geen tijd meer om deze bijzondere kerk te bezoeken, want er staat nog meer op het programma vandaag.

In de middag gaat onze tocht verder naar Siglufjörður (zie op het kaartje helemaal links bovenaan) hoofdstad van het Noord Atlantisch gebied in de tijd dat dagelijks honderden vissersboten het kleine fjord invoeren om hun gevangen vis aan land te brengen. In hoogtijdagen waren er wel 10.000 man in de haringverwerkingindustrie bezig.














Hier in dit plaatsje lopen we even rond en maken wat foto's. Het is een heel gemoedelijk stadje met veel felle kleuren. Er wonen nu nog slechts 1200 mensen. De bereikbaarheid van deze plaats is sterk verbeterd door de bouw van diverse tunnels (zie hierna). Nog enkele sfeerbeelden van de omgeving van Siglufjörður.

 








Daarna rijden we over het schiereiland Tröllaskagi, naar het plaatsje Sauðárkrókur waar we overnachten. Onderweg zien we meerdere bergpieken die hoger dan 1000 meter zijn.

Op dit traject zijn ook verschillende tunnels die naar het verhaal van onze reisleidster heel wat verlichting geven voor de automobilist.

We hebben nog een soort poffertjes-pauze, maar ik weet niet meer waar precies. Maar omdat ik al heerlijk en zeer uitgebreid geluncht had in dat Sushi-restaurant sla ik dit over en ga in mijn eentje op verkenning uit. Loop naar het strand en film heel kleine (ik schat 2 mm) rode beestjes op de rotsen daar die een vliegende mier verschalken. Ik moet er wel met mijn neus bijna opzitten om het te kunnen filmen met de iPhone6S.

We rijden vandaag dus dicht langs de kust van Siglufjörður in westelijke richting naar Sauðárkrókur een afstand van ongeveer 100km. We komen om 17:00 uur aan op onze nieuwe bestemming waar verder niets te beleven is. We overnachten hier alleen maar. Natuurlijk is er wel een heerlijk diner in het Ólafshús. Leuke kleuren, vind je niet ?

In het restaurant is er een gezellige drukte. Een groot tv-scherm hangt aan de muur en we zien daarop een soort slideshow van de natuur van IJsland. Veel plaatjes herkennen we. "Bin there, done that", hoor je dan. Ook hangt er ergens aan de muur een kleurrijk geverfd doek van 1 x 1 m schat ik.

Nu is daar een figuur uit de serie Bart Simpson en ik vraag aan mijn tafelgenoten wie of wat dat is. Nou, die schieten allemaal in de lach want wie (in the entire world) heeft NIET van Bart Simpson gehoord. Ik probeer nog te beweren dat in Europa deze figuur waarschijnlijk nooit op TV komt, dus waarom zou ik het dan moeten weten. Ik besluit het via de Gezinsapp aan mijn kinderen voor te leggen. Maar ...... die blijken hem ook 'gewoon' te kennen en als ik dan Valentijns commentaar op de app: "Tell Stuart I think I even saw Homer in there", aan Stuart en Paula laat lezen, val ik helemaal door de mand. Stuart:: "your own kids let you down".

Na het eten lopen Stuart en ik nog even naar de haven maar daar is niet zoveel te beleven, dus gaan we al snel naar ons hotel/guesthouse.